PRAWA AUTORSKIE
Zbiór norm prawnych, których przedmiotem jest zapewnienie ochrony twórczości naukowej, literackiej i artystycznej.
W znaczeniu podmiotowym to uprawnienia majątkowe i osobiste autora do stworzonego przezeń dzieła.
Prawa osobiste twórcy nigdy nie wygasają i nie mogą zostać przeniesione na inne osoby, natomiast prawa majątkowe są zbywalne i dziedziczne lecz wygasają z upływem określonego czas.
Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego. Jest to każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.
LICENCJA
dokument prawny lub umowa, określająca warunkikorzystania z utworu jako dobra, którego dana licencja dotyczy. Właściciel praw autorskich, znaku handlowego lub patentu może (i często to robi) wymagać od innych posiadania licencji jako warunkuużytkowania lub reprodukowania licencjonowanego utworu.
Wyróżnia się licencje: pełną, wyłączną, niewyłączną, otwartą, przymusową orazsublicencje.
TYPY LICENCJI
Licencja Firmware
Licencja obejmująca oprogramowanie układowe, tzn. umieszczone na stałe w sprzętowej części systemu komputerowego.
Licencja Freeware
Oprogramowanie darmowe, rozpowszechniane po kosztach nośnika danych. Oprogramowanie freeware może być objęte ochroną praw autorskich lub nie.
Licencja GNU
Podstawowym celem przyświecającym twórcom licencji było umożliwienie producentom oprogramowania prawnie zagwarantowanej możliwości tworzenia produktów wolno dostępnych dla wszystkich użytkowników.
Licencja GPL (General Public Licence)
Zasady licencyjne określone przez konsorcjum Free Software Foundation, zakazujące redystrybucji oprogramowania w formie czysto binarnej. Jeżeli ktoś wprowadza do obiegu oprogramowanie zawierające jakąkolwiek część podlegającą licencji GPL, to musi udostępnić wraz z każdą dystrybucją binarną jej postać źródłową.
Licencja grupowa (ang. Site licence)
Określa, że zakupiony program może być użytkowany w sieci lub innym zestawie komputerów (np. szkolna pracownia) w ustalonej ilości, tzn. może być instalowany tylko na określonej maksymalnej liczbie stanowisk. Podobną zasadą opatrzone są programy sprzedawane z licencją sieciową (Network licence).
Licencja jednostanowiskowa (ang. One-site licence)
To licencja uprawniająca użytkownika do zainstalowania nabytego oprogramowania tylko na jednym stanowisku komputerowym. Zezwala na sporządzanie kopii zapasowej oprogramowania.
Licencja typu Linux
System Linux nie jest oprogramowaniem będącym własnością ogółu. Prawa autorskie do kodu Linuxanależą do różnych autorów kodu. Jednakże Linux jest oprogramowaniem w wolnym obiegu w tym sensie, że jego użytkownikom wolno go kopiować, zmieniać i stosować w dowolny sposób oraz rozdawać własne kopie bez ograniczeń.
Licencja na obszar
To określenie umowy między producentem oprogramowania a nabywcą, uprawniająca go do sporządzenia określonej liczby kopii zakupionego oprogramowania na swój własny użytek.
Licencja Public Domain
Licencja dobroczynna czyniąca z oprogramowania własność ogółu, w myśl czego autor lub autorzyoprogramowania zrzekają się praw do upowszechniania oprogramowania na rzecz ogółu użytkowników.
Licencja Shareware
Rodzaj licencji oraz oprogramowanie rozpowszechniane na jej zasadach, która zezwala na bezpłatne korzystanie z oprogramowania przez okres próbny (zazwyczaj 1 miesiąc), co ma zachęcić użytkownika do zakupu oprogramowania. W przypadku korzystania z oprogramowania w sposóbniekomercyjny licencja typu shareware umożliwia przedłużanie tego okresu (w celach propagandowo-reklamowych).
ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA
Powinność poniesienia przez daną osobę konsekwencji określonych w prawie karnym za konkretne przestępstwo.
Ten rodzaj odpowiedzialności dotyczy wszystkich sprawców czynów niedozwolonych, albo zabronionych pod groźbą kary, to jest: przestępstw orazwykroczeń.
Według prawa polskiego odpowiedzialność karną za popełnione przestępstwa
ponoszona jest w postępowaniu karnym i podlega jej wyłącznie ten człowiek, który dopuścił się czynu społecznie niebezpiecznego oraz zabronionego przez ustawę, pod groźbą kary.
Sprawca żeby zostać ukarany musi osiągnąć granicę wieku, której wymaga ustawa oraz być poczytalny. Odpowiedzialność karną ponosi w Polsce osoba, która skończyła 17 lat. Jeśli jednak sprawcą jest osoba nieletnia, która jednak ukończyła już 16 lat oraz dopuściła się ciężkich zbrodni: gwałtu, aktu przeciwko życiu albo bezpieczeństwu powszechnemu, rozboju lub ciężkich uszkodzeń ciała, taka osoba może odpowiadać identycznie jak człowiek dorosły.
